[Home] [Ιστορία] [Wado] [Δημιουργός] [Λεξικό] [Τεχνικές] [VIDEO] [Εξάσκηση] [Εξετάσεις] [Ελλάς] [Links]
.
.
Ch'an ή Zen
.
Σύμφωνα με μία αναφορά του διοικητή Xian Zhi, της κομητείας Dengfeng, της κινεζικής επαρχίας Henan, ένας Ινδός ευγενής με το βουδιστικό προσωνύμιο Buddha-bhadra (στα κινεζικά Ba Tuo) ήλθε στην Κίνα το 464 μ.Χ. να διδάξει το βουδισμό Nikaya.
Τριανταένα χρόνια αργότερα, το 495 μ.Χ., κατά το 19ο έτος της διακυβέρνησης του αυτοκράτορα Xiaowen των Βόρειων Wei, για τις πολύτιμες υπηρεσίες και διδαχές του Ba Tuo προς την αυτοκρατορική αυλή, του παραχωρήθηκε μία έκταση γης και τα απαιτούμενα εφόδια για να κτίσει ένα βουδιστικό Ναό (κινεζ. Ssu). Η έκταση αυτή βρισκόταν σε μία απομονωμένη πολιτισμικά περιοχή της κομητείας Dengfeng, στους πρόποδες της κορυφής Wuru του βουνού (κινεζ. shan) Song, της επαρχίας Henan, που ονομαζόταν «Shao Lin» και σημαίνει «Μικρό δάσος» ή «Δασώδης λόφος», με σκοπό τη μετάφραση από την ινδική στην κινεζική γλώσσα των διδαχών του Βούδα. Έτσι μετά από δύο χρόνια, το 497 μ.Χ., ολοκληρώθηκε η κτίση του «Shao Lin Ssu», που μεταφράζεται ως ο «Ναός του Μικρού Δάσους».
Ο Buddha-bhadra ήταν εκπαιδευμένος στις ινδικές μαχητικές τέχνες και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές του ναού που έκτισε δίδαξε σε δύο μοναχούς, τους Huiguang και Sengchou, όλα όσα γνώριζε.
Ο βασικός όμως πρωταγωνιστής στην ιστορία του ναού στο Shao Lin ήταν ένας άλλος Ινδός ευγενής. Είχε το βουδιστικό προσωνύμιο Bodhi-dharma και γεννήθηκε στη Νότια Ινδία περί το 485 μ.Χ. Ήταν το τρίτο παιδί ενός Βραχμάνου Ινδού βασιλιά. Καταγόταν από την στρατιωτική τάξη των Kshatriya. Μεγάλωσε βασιλικά και έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στην Kalari Payattu η οποία σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς ήταν μία από τις αρχαιότερες σχολές μαχητικών τεχνών.
Ο Bodhi-dharma δεν ήταν ένα συνηθισμένο αγόρι. Σταδιακά εγκατέλειψε τη σχολή Payattu και έγινε ένθερμος οπαδός ενός δασκάλου του Βουδισμού Mahayana που ονομαζόταν Prajnatara. Αυτός λίγο πριν από το θάνατό του του ζήτησε να μεταβεί στην Κίνα με σκοπό να αναθερμάνει την πίστη των κινέζων οπαδών του Βουδισμού, που ήταν αρκετοί και πολλοί από αυτούς μοναχοί σε απομονωμένα μοναστήρια. Σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς ο Bodhi-dharma πήγε στην Κίνα το 526 μ.Χ. μέσα από τα Ιμαλάϊα Όρη ή με πλοίο διασχίζοντας μέρος της νότιας ακτογραμμής της Ασίας.
Μόλις έφθασε στην Κίνα, ο αυτοκράτορας Wu Ti της δυναστείας Liang (μία εκ των Νότιων Δυναστειών), που ήταν και ο ίδιος Βουδιστής, ζήτησε μία συνάντηση μαζί του. Δυστυχώς ο Bodhi-dharma δεν μπόρεσε να τον πείσει για τις πνευματικές αξίες που «έφερε» μαζί του από την Ινδία και επειδή θεώρησε ότι ήταν επισφαλείς για το θρόνο του τον εξόρισε από την περιοχή επιρροής του. Αυτός αντί να επιστρέψει στην Ινδία και να διεκδικήσει το θρόνο του πατέρα του, ως πρώτος γιός, κινήθηκε βορειότερα.
Διέσχισε τον ποταμό Yang Tze (ή Chang Jiang), και αναρριχήθηκε στα βουνά που βρίσκονται βορειοδυτικά των πόλεων Luoyang και Zhengzhou της επαρχίας Henan. Εκεί στους πρόποδες του Song Shan αντίκρυσε το ναό του Shao Lin και ζήτησε να εισέλθει, αλλά, όπως και στους περισσότερους προσκυνητές η απάντηση από τον ηγούμενο της μονής Fang Chang ήταν αρνητική.
Σύμφωνα με το θρύλο ο Bodhi-dharma δεν πτοήθηκε και βρήκε καταφύγιο σε μία κοντινή σπηλιά ατενίζοντας τον τοίχο της για εννέα χρόνια. Για να μην κοιμάται έκοψε τα βλέφαρα του ώστε να μένει άγρυπνος και σε συνεχή διαλογισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που σ’ όλες τις απεικονίσεις του παρουσιάζεται με πληγωμένα μάτια.
Για το κουράγιο του και την καρτερικότητα του, οι μοναχοί (που τόσο καιρό τον παρακολουθούσαν δίνοντας του τροφή και νερό) του επέτρεψαν να εισέλθει στο ναό τους το 535 μ.Χ..
.
Εισερχόμενος στο ναό του Shao Lin ο Damo (όπως τον προσφωνούσαν πλέον οι Κινέζοι μοναχοί) διαπίστωσε μετά από λίγο χρονικό διάστημα την ασθενικότητα, την αδυναμία συγκέντρωσης για διαλογισμό, καθώς και την έλλειψη της απαιτούμενης εσωτερικής γαλήνης, που κατά τη γνώμη του απαιτείτο, για να φθάσουν οι βουδιστές μοναχοί στην φώτιση. Έτσι, αποξενώθηκε για λίγο καιρό με σκοπό να σκεφθεί πως μπορεί να επιλυθεί το «πρόβλημα» της σωστής εκτέλεσης του τελετουργικού της βουδιστικής θρησκείας, από τους Κινέζους μοναχούς.
Στη διάρκεια της απομόνωσης του από το περιβάλλον των υπολοίπων μοναχών έγραψε τις σκέψεις του σε δύο βιβλία. Αυτά ήταν:
Το Yi Gin Ching, στο οποίο περιέγραφε τρόπους και ασκήσεις για την βελτίωση της δύναμης, της υγείας και της φυσικής κατάστασης του σώματος με τη χρησιμοποίηση της ενέργειας «Chi» προς τα έξω. Καθιέρωνε ένα σύστημα περιοδικής καθημερινής εξάσκησης, αποτελούμενο από τα εξής μέρη:
1. «Κλασσική μυϊκή ανάπτυξη» ή «Η αλλαγή της μυϊκής ισχύος»
2. «Σωματική Κάθαρση» ή «Αποτοξίνωση»
3. «Οι 18 άριστες ασκήσεις (χεριών)» ή «18 Lohan Shou» (Lohan σημαίνει Άριστος ή Φωτισμένος και Shou σημαίνει Άσκηση ή Χέρι).
Το Shi Sui Ching, το οποίο ήταν μία θρησκευτική πραγματεία που περιλάμβανε μεθόδους για την ανάπτυξη του βουδιστικού πνεύματος, με τη χρησιμοποίηση της ενέργειας «Chi» προς τα έσω.
.
Τα βιβλία αυτά τα μελέτησαν οι μοναχοί Shao Lin και εφάρμοσαν τις διδαχές τους. Μέσα σε τρία χρόνια άλλαξε η όψη των μοναχών και η φήμη του ναού. Έτσι:
- Οι μοναχοί, χωρίς να το έχουν επιδιώξει, έγιναν οι ιδρυτές ενός πολύ αποτελεσματικού συστήματος αυτοάμυνας, που ονομάσθηκε «Shao Lin Ssu Ch'uan Fa» (Ο δρόμος της γροθιάς του Ναού Shaolin), ή Shaolin Ch'uan Fa (Ο δρόμος της γροθιάς των Shaolin), ή Shaolin Ch'uan (Η γροθιά των Shaolin) ή απλά Ch'uan Fa (Ο δρόμος της γροθιάς) και οδηγούσε στην «Τελειότητα μετά από σκληρή και συνεχή προσπάθεια» (Gongfu) ή (Kung Fu). Χρησιμοποιούμενη η τέχνη αυτή ως πολεμική αποτελούσε πλέον ακόμη ένα είδος Wushu, το Shaolin Ssu Wushu ή (σε ιαπωνική απόδοση) Sorin Ji Bujutsu.
- O Bodhi-dharma (Damo) έμεινε στην ιστορία ως ο ιδρυτής του Βουδισμού Ch'an. Η λέξη «Ch’an» (όχι η Ch'uan) προέρχεται από τη Σανσκριτική «dhyana» που σημαίνει «η αυτοσυγκέντρωση του yogi». Όταν αυτό το είδος του βουδισμού υιοθετήθηκε από τους Ιάπωνες η λέξη-ιδεόγραμμα «Ch’an» αποδόθηκε ως «Zen».
Ο Bodhi-dharma πέθανε και τάφηκε στο ναό Shao Lin το 539 μ.Χ.
Όταν η τέχνη των βουδιστών μοναχών «μεταφέρθηκε» στη νήσο Okinawa, μετά το 1372 μ.Χ., το σύστημα αυτοάμυνας «Shaolin Ssu Ch'uan Fa» (Ο δρόμος της γροθιάς του Ναού Shaolin) μετονομάσθηκε στην τοπική διάλεκτο «Sorin Ji Ken Po».
.
.
Σύμφωνα με μία αναφορά του διοικητή Xian Zhi, της κομητείας Dengfeng, της κινεζικής επαρχίας Henan, ένας Ινδός ευγενής με το βουδιστικό προσωνύμιο Buddha-bhadra (στα κινεζικά Ba Tuo) ήλθε στην Κίνα το 464 μ.Χ. να διδάξει το βουδισμό Nikaya.
Τριανταένα χρόνια αργότερα, το 495 μ.Χ., κατά το 19ο έτος της διακυβέρνησης του αυτοκράτορα Xiaowen των Βόρειων Wei, για τις πολύτιμες υπηρεσίες και διδαχές του Ba Tuo προς την αυτοκρατορική αυλή, του παραχωρήθηκε μία έκταση γης και τα απαιτούμενα εφόδια για να κτίσει ένα βουδιστικό Ναό (κινεζ. Ssu). Η έκταση αυτή βρισκόταν σε μία απομονωμένη πολιτισμικά περιοχή της κομητείας Dengfeng, στους πρόποδες της κορυφής Wuru του βουνού (κινεζ. shan) Song, της επαρχίας Henan, που ονομαζόταν «Shao Lin» και σημαίνει «Μικρό δάσος» ή «Δασώδης λόφος», με σκοπό τη μετάφραση από την ινδική στην κινεζική γλώσσα των διδαχών του Βούδα. Έτσι μετά από δύο χρόνια, το 497 μ.Χ., ολοκληρώθηκε η κτίση του «Shao Lin Ssu», που μεταφράζεται ως ο «Ναός του Μικρού Δάσους».Ο Buddha-bhadra ήταν εκπαιδευμένος στις ινδικές μαχητικές τέχνες και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές του ναού που έκτισε δίδαξε σε δύο μοναχούς, τους Huiguang και Sengchou, όλα όσα γνώριζε.
Ο βασικός όμως πρωταγωνιστής στην ιστορία του ναού στο Shao Lin ήταν ένας άλλος Ινδός ευγενής. Είχε το βουδιστικό προσωνύμιο Bodhi-dharma και γεννήθηκε στη Νότια Ινδία περί το 485 μ.Χ. Ήταν το τρίτο παιδί ενός Βραχμάνου Ινδού βασιλιά. Καταγόταν από την στρατιωτική τάξη των Kshatriya. Μεγάλωσε βασιλικά και έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στην Kalari Payattu η οποία σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς ήταν μία από τις αρχαιότερες σχολές μαχητικών τεχνών.Ο Bodhi-dharma δεν ήταν ένα συνηθισμένο αγόρι. Σταδιακά εγκατέλειψε τη σχολή Payattu και έγινε ένθερμος οπαδός ενός δασκάλου του Βουδισμού Mahayana που ονομαζόταν Prajnatara. Αυτός λίγο πριν από το θάνατό του του ζήτησε να μεταβεί στην Κίνα με σκοπό να αναθερμάνει την πίστη των κινέζων οπαδών του Βουδισμού, που ήταν αρκετοί και πολλοί από αυτούς μοναχοί σε απομονωμένα μοναστήρια. Σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς ο Bodhi-dharma πήγε στην Κίνα το 526 μ.Χ. μέσα από τα Ιμαλάϊα Όρη ή με πλοίο διασχίζοντας μέρος της νότιας ακτογραμμής της Ασίας.
Μόλις έφθασε στην Κίνα, ο αυτοκράτορας Wu Ti της δυναστείας Liang (μία εκ των Νότιων Δυναστειών), που ήταν και ο ίδιος Βουδιστής, ζήτησε μία συνάντηση μαζί του. Δυστυχώς ο Bodhi-dharma δεν μπόρεσε να τον πείσει για τις πνευματικές αξίες που «έφερε» μαζί του από την Ινδία και επειδή θεώρησε ότι ήταν επισφαλείς για το θρόνο του τον εξόρισε από την περιοχή επιρροής του. Αυτός αντί να επιστρέψει στην Ινδία και να διεκδικήσει το θρόνο του πατέρα του, ως πρώτος γιός, κινήθηκε βορειότερα.
Διέσχισε τον ποταμό Yang Tze (ή Chang Jiang), και αναρριχήθηκε στα βουνά που βρίσκονται βορειοδυτικά των πόλεων Luoyang και Zhengzhou της επαρχίας Henan. Εκεί στους πρόποδες του Song Shan αντίκρυσε το ναό του Shao Lin και ζήτησε να εισέλθει, αλλά, όπως και στους περισσότερους προσκυνητές η απάντηση από τον ηγούμενο της μονής Fang Chang ήταν αρνητική.Σύμφωνα με το θρύλο ο Bodhi-dharma δεν πτοήθηκε και βρήκε καταφύγιο σε μία κοντινή σπηλιά ατενίζοντας τον τοίχο της για εννέα χρόνια. Για να μην κοιμάται έκοψε τα βλέφαρα του ώστε να μένει άγρυπνος και σε συνεχή διαλογισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που σ’ όλες τις απεικονίσεις του παρουσιάζεται με πληγωμένα μάτια.
Για το κουράγιο του και την καρτερικότητα του, οι μοναχοί (που τόσο καιρό τον παρακολουθούσαν δίνοντας του τροφή και νερό) του επέτρεψαν να εισέλθει στο ναό τους το 535 μ.Χ..
.
Εισερχόμενος στο ναό του Shao Lin ο Damo (όπως τον προσφωνούσαν πλέον οι Κινέζοι μοναχοί) διαπίστωσε μετά από λίγο χρονικό διάστημα την ασθενικότητα, την αδυναμία συγκέντρωσης για διαλογισμό, καθώς και την έλλειψη της απαιτούμενης εσωτερικής γαλήνης, που κατά τη γνώμη του απαιτείτο, για να φθάσουν οι βουδιστές μοναχοί στην φώτιση. Έτσι, αποξενώθηκε για λίγο καιρό με σκοπό να σκεφθεί πως μπορεί να επιλυθεί το «πρόβλημα» της σωστής εκτέλεσης του τελετουργικού της βουδιστικής θρησκείας, από τους Κινέζους μοναχούς.Στη διάρκεια της απομόνωσης του από το περιβάλλον των υπολοίπων μοναχών έγραψε τις σκέψεις του σε δύο βιβλία. Αυτά ήταν:
Το Yi Gin Ching, στο οποίο περιέγραφε τρόπους και ασκήσεις για την βελτίωση της δύναμης, της υγείας και της φυσικής κατάστασης του σώματος με τη χρησιμοποίηση της ενέργειας «Chi» προς τα έξω. Καθιέρωνε ένα σύστημα περιοδικής καθημερινής εξάσκησης, αποτελούμενο από τα εξής μέρη:
1. «Κλασσική μυϊκή ανάπτυξη» ή «Η αλλαγή της μυϊκής ισχύος»
2. «Σωματική Κάθαρση» ή «Αποτοξίνωση»
3. «Οι 18 άριστες ασκήσεις (χεριών)» ή «18 Lohan Shou» (Lohan σημαίνει Άριστος ή Φωτισμένος και Shou σημαίνει Άσκηση ή Χέρι).
Το Shi Sui Ching, το οποίο ήταν μία θρησκευτική πραγματεία που περιλάμβανε μεθόδους για την ανάπτυξη του βουδιστικού πνεύματος, με τη χρησιμοποίηση της ενέργειας «Chi» προς τα έσω.
.
Τα βιβλία αυτά τα μελέτησαν οι μοναχοί Shao Lin και εφάρμοσαν τις διδαχές τους. Μέσα σε τρία χρόνια άλλαξε η όψη των μοναχών και η φήμη του ναού. Έτσι:- Οι μοναχοί, χωρίς να το έχουν επιδιώξει, έγιναν οι ιδρυτές ενός πολύ αποτελεσματικού συστήματος αυτοάμυνας, που ονομάσθηκε «Shao Lin Ssu Ch'uan Fa» (Ο δρόμος της γροθιάς του Ναού Shaolin), ή Shaolin Ch'uan Fa (Ο δρόμος της γροθιάς των Shaolin), ή Shaolin Ch'uan (Η γροθιά των Shaolin) ή απλά Ch'uan Fa (Ο δρόμος της γροθιάς) και οδηγούσε στην «Τελειότητα μετά από σκληρή και συνεχή προσπάθεια» (Gongfu) ή (Kung Fu). Χρησιμοποιούμενη η τέχνη αυτή ως πολεμική αποτελούσε πλέον ακόμη ένα είδος Wushu, το Shaolin Ssu Wushu ή (σε ιαπωνική απόδοση) Sorin Ji Bujutsu.
- O Bodhi-dharma (Damo) έμεινε στην ιστορία ως ο ιδρυτής του Βουδισμού Ch'an. Η λέξη «Ch’an» (όχι η Ch'uan) προέρχεται από τη Σανσκριτική «dhyana» που σημαίνει «η αυτοσυγκέντρωση του yogi». Όταν αυτό το είδος του βουδισμού υιοθετήθηκε από τους Ιάπωνες η λέξη-ιδεόγραμμα «Ch’an» αποδόθηκε ως «Zen».
Ο Bodhi-dharma πέθανε και τάφηκε στο ναό Shao Lin το 539 μ.Χ.Όταν η τέχνη των βουδιστών μοναχών «μεταφέρθηκε» στη νήσο Okinawa, μετά το 1372 μ.Χ., το σύστημα αυτοάμυνας «Shaolin Ssu Ch'uan Fa» (Ο δρόμος της γροθιάς του Ναού Shaolin) μετονομάσθηκε στην τοπική διάλεκτο «Sorin Ji Ken Po».
.
