[Home] [Ιστορία] [Wado] [Δημιουργός] [Λεξικό] [Τεχνικές] [VIDEO] [Εξάσκηση] [Εξετάσεις] [Ελλάς] [Links]
.
.
Kenpo
.
Τα ιδεογράμματα των κινεζικών λέξεων "Ch'uan Fa", που στην μανδαρινή διάλεκτο σημαίνουν "Η μέθοδος κτυπήματος" ή "Ο δρόμος της γροθιάς", στα ιαπωνικά προφέρονται ως "Ken Po" (ή kem po) και σημαίνουν το ίδιο.
Από τους κινέζους αναπτύχθηκαν δύο σπουδαίες τεχνικές Ch’uan Fa:
· Η πυγμαχική τέχνη «Shaolin Ssu Ch’uan Fa» (ιαπ. Sorin Ji Ken Po) και
· Η γυμναστική τέχνη «Tai Chi Ch’uan» (ιαπ. Tai Kyoku Ken).
- Η πρώτη σημαίνει "Η μέθοδος κτυπήματος του ναού Shao lin" και αναπτύχθηκε από τις αρχές του 6ου αι. μ.Χ. και ύστερα, μέσα σ' ένα βουδιστικό ναό. Ο ναός αυτός είχε κτιστεί σε μία απομονωμένη πολιτισμικά περιοχή που ονομαζόταν «Shao Lin» και σημαίνει «Μικρό δάσος» ή «Δασώδης λόφος», στους πρόποδες της κορυφής Wuru του βουνού Song, της κομητείας Dengfeng, της κινεζικής επαρχίας Henan. Δημιουργός του συστήματος αυτού θεωρείται ο ινδός βουδιστής ευγενής Bodhi-dharma, που έζησε ως μοναχός 9 χρόνια έξω από το ναό σε μία σπηλιά και 4 χρόνια μέσα, έως το θάνατό του το 539. Το έργο του Bodhi-dharma ολοκληρώθηκε στα τέλη του 14ου αι. από ένα κινέζο μοναχό του ίδιου ναού, τον Chueh Yuan.
- Η δεύτερη σημαίνει "Υπέρτατο τελικό κτύπημα" και αναπτύχθηκε μεταξύ του 10ου και 13ου αι. μ.Χ. μέσα σ' ένα ταο-ιστικό ναό. Ο ναός αυτός ήταν κτισμένος σε μία από τις πολλές κορυφές του βουνού Wudang της κινεζικής επαρχίας Hubei. Δημιουργός του συστήματος αυτού θεωρείται ο μοναχός Chang San-feng.
.
.
Τα ιδεογράμματα των κινεζικών λέξεων "Ch'uan Fa", που στην μανδαρινή διάλεκτο σημαίνουν "Η μέθοδος κτυπήματος" ή "Ο δρόμος της γροθιάς", στα ιαπωνικά προφέρονται ως "Ken Po" (ή kem po) και σημαίνουν το ίδιο.
Από τους κινέζους αναπτύχθηκαν δύο σπουδαίες τεχνικές Ch’uan Fa:
· Η πυγμαχική τέχνη «Shaolin Ssu Ch’uan Fa» (ιαπ. Sorin Ji Ken Po) και
· Η γυμναστική τέχνη «Tai Chi Ch’uan» (ιαπ. Tai Kyoku Ken).
- Η πρώτη σημαίνει "Η μέθοδος κτυπήματος του ναού Shao lin" και αναπτύχθηκε από τις αρχές του 6ου αι. μ.Χ. και ύστερα, μέσα σ' ένα βουδιστικό ναό. Ο ναός αυτός είχε κτιστεί σε μία απομονωμένη πολιτισμικά περιοχή που ονομαζόταν «Shao Lin» και σημαίνει «Μικρό δάσος» ή «Δασώδης λόφος», στους πρόποδες της κορυφής Wuru του βουνού Song, της κομητείας Dengfeng, της κινεζικής επαρχίας Henan. Δημιουργός του συστήματος αυτού θεωρείται ο ινδός βουδιστής ευγενής Bodhi-dharma, που έζησε ως μοναχός 9 χρόνια έξω από το ναό σε μία σπηλιά και 4 χρόνια μέσα, έως το θάνατό του το 539. Το έργο του Bodhi-dharma ολοκληρώθηκε στα τέλη του 14ου αι. από ένα κινέζο μοναχό του ίδιου ναού, τον Chueh Yuan.
- Η δεύτερη σημαίνει "Υπέρτατο τελικό κτύπημα" και αναπτύχθηκε μεταξύ του 10ου και 13ου αι. μ.Χ. μέσα σ' ένα ταο-ιστικό ναό. Ο ναός αυτός ήταν κτισμένος σε μία από τις πολλές κορυφές του βουνού Wudang της κινεζικής επαρχίας Hubei. Δημιουργός του συστήματος αυτού θεωρείται ο μοναχός Chang San-feng.
.
.
Από το 1644 -έως και το 1911- η κινεζική επικράτεια διοικήθηκε από την μαντσουριανή δυναστεία των Ch'ing. Οι περισσότεροι ευγενείς, στρατιωτικοί και υψηλόβαθμα στελέχη της δυναστείας των Ming άρχισαν να υποβάλλονται σε διώξεις και στην προσπάθεια τους να διασωθούν κατέφυγαν στο ναό Shaolin. Οι μοναχοί δεν μπορούσαν να αρνηθούν βοήθεια και καταφύγιο σ’ όποιον είχε ανάγκη. Αποδεχόμενοι τους φυγάδες στιγματίστηκαν ως «κέντρα αντίστασης» εναντίον της νέας αυτοκρατορικής δυναστείας.
Οι Ch'ing κατέστρωσαν ένα σχέδιο δράσης εναντίον της μονής Shaolin της επαρχίας Henan. Το 1647 με τη βοήθεια ενός εσωτερικού καταδότη εισήλθαν τα μαντσουριανά ένοπλα στρατεύματα στο ναό και τον παρέδωσαν στην πυρά. Σχεδόν όλοι οι μοναχοί σφαγιάσθηκαν και όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν βρήκαν καταφύγιο σε αντίστοιχη μονή "Shaolin" της επαρχίας Fukien. Η αντίσταση και η βοήθεια προς τους κατατρεγμένους συνεχίστηκε από εκεί τουλάχιστον για 30 χρόνια ακόμη. Τελικά μέχρι το 1750 όλοι οι ναοί "παρόμοιας εκπαίδευσης" και "ιδεολογίας" των Shaolin -συνολικά τέσσερις- καθώς και τα πολύτιμα κείμενα τους καταστράφηκαν, ενώ οι μοναχοί που διασώθηκαν διασκορπιστήκαν στην ενδοχώρα ή βρήκαν καταφύγιο εκτός των συνόρων της επιρροής των Ch'ing, σε άλλες περιοχές ή μακρινές χώρες, όπως Ιαπωνία, Κορέα, Ταϊλάνδη, Η.Π.Α. κλπ.
Αυτοί που διασώθηκαν και παρέμειναν στην ενδοχώρα:
· Συνέχισαν την αντίσταση και τη διδασκαλία του Shaolin Ssu Ch'uan Fa, ο κάθ' ένας μόνος του, με σκοπό τη δημιουργία πυρήνων αντίστασης εναντίων των Ch'ing.
· «Μεταμφίεσαν» τις τεχνικές τους. Έκαναν τις κινήσεις αργές και απέκρυψαν τη σκληρότητα των χτυπημάτων, λέγοντας ότι διδάσκουν μία θεραπευτική γυμναστική. Είναι η περίοδος που άνθισαν νέες τεχνικές στο Tai Chi Ch'uan.
· Απέκρυψαν το ιερατικό τους αξίωμα και έκαναν οικογένειες, μεταδίδοντας την τέχνη από πατέρα σε γιό με τη μορφή τέχνης, διαδίδοντας την από τα τοπικά υπαίθρια θέατρα έως την Όπερα του Πεκίνου, κρυμμένη μέσα στην πλοκή των παραστάσεων. Αργότερα, από την όπερα του Πεκίνου η τέχνη μεταφέρθηκε (μέσω των ηθοποιών-αθλητών) στις κινηματογραφικές αίθουσες της Shanghai, του Hong Kong και της τηλεόρασης και διαδόθηκε ταχύτερα στο κινεζικό και διεθνές κοινό.
· Προτίμησαν να ακολουθήσουν μόνο το ιερατικό αξίωμα του Βουδισμού και να ξεχάσουν ότι άλλο ήξεραν έως εκείνη την ώρα.
Από το 1644 -έως και το 1911- η κινεζική επικράτεια διοικήθηκε από την μαντσουριανή δυναστεία των Ch'ing. Οι περισσότεροι ευγενείς, στρατιωτικοί και υψηλόβαθμα στελέχη της δυναστείας των Ming άρχισαν να υποβάλλονται σε διώξεις και στην προσπάθεια τους να διασωθούν κατέφυγαν στο ναό Shaolin. Οι μοναχοί δεν μπορούσαν να αρνηθούν βοήθεια και καταφύγιο σ’ όποιον είχε ανάγκη. Αποδεχόμενοι τους φυγάδες στιγματίστηκαν ως «κέντρα αντίστασης» εναντίον της νέας αυτοκρατορικής δυναστείας.
Οι Ch'ing κατέστρωσαν ένα σχέδιο δράσης εναντίον της μονής Shaolin της επαρχίας Henan. Το 1647 με τη βοήθεια ενός εσωτερικού καταδότη εισήλθαν τα μαντσουριανά ένοπλα στρατεύματα στο ναό και τον παρέδωσαν στην πυρά. Σχεδόν όλοι οι μοναχοί σφαγιάσθηκαν και όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν βρήκαν καταφύγιο σε αντίστοιχη μονή "Shaolin" της επαρχίας Fukien. Η αντίσταση και η βοήθεια προς τους κατατρεγμένους συνεχίστηκε από εκεί τουλάχιστον για 30 χρόνια ακόμη. Τελικά μέχρι το 1750 όλοι οι ναοί "παρόμοιας εκπαίδευσης" και "ιδεολογίας" των Shaolin -συνολικά τέσσερις- καθώς και τα πολύτιμα κείμενα τους καταστράφηκαν, ενώ οι μοναχοί που διασώθηκαν διασκορπιστήκαν στην ενδοχώρα ή βρήκαν καταφύγιο εκτός των συνόρων της επιρροής των Ch'ing, σε άλλες περιοχές ή μακρινές χώρες, όπως Ιαπωνία, Κορέα, Ταϊλάνδη, Η.Π.Α. κλπ.
Αυτοί που διασώθηκαν και παρέμειναν στην ενδοχώρα:
· Συνέχισαν την αντίσταση και τη διδασκαλία του Shaolin Ssu Ch'uan Fa, ο κάθ' ένας μόνος του, με σκοπό τη δημιουργία πυρήνων αντίστασης εναντίων των Ch'ing.
· «Μεταμφίεσαν» τις τεχνικές τους. Έκαναν τις κινήσεις αργές και απέκρυψαν τη σκληρότητα των χτυπημάτων, λέγοντας ότι διδάσκουν μία θεραπευτική γυμναστική. Είναι η περίοδος που άνθισαν νέες τεχνικές στο Tai Chi Ch'uan.
· Απέκρυψαν το ιερατικό τους αξίωμα και έκαναν οικογένειες, μεταδίδοντας την τέχνη από πατέρα σε γιό με τη μορφή τέχνης, διαδίδοντας την από τα τοπικά υπαίθρια θέατρα έως την Όπερα του Πεκίνου, κρυμμένη μέσα στην πλοκή των παραστάσεων. Αργότερα, από την όπερα του Πεκίνου η τέχνη μεταφέρθηκε (μέσω των ηθοποιών-αθλητών) στις κινηματογραφικές αίθουσες της Shanghai, του Hong Kong και της τηλεόρασης και διαδόθηκε ταχύτερα στο κινεζικό και διεθνές κοινό.
· Προτίμησαν να ακολουθήσουν μόνο το ιερατικό αξίωμα του Βουδισμού και να ξεχάσουν ότι άλλο ήξεραν έως εκείνη την ώρα.
.
.
