Wado
.
Τι είναι το karate-do wado-ryu;
.
• Όλες οι γηγενείς Αρχαίες Ιαπωνικές Πολεμικές Τέχνες (ιαπ. Nihon Koryu Bujutsu) προέρχονται από διαιρέσεις του αρχαίου ένοπλου παλαιστικού και πυγμαχικού αθλήματος Sumai (ή Sumo).

• Όλα τα είδη Karate που υπάρχουν σήμερα προέρχονται από υποδιαιρέσεις ή συνδυασμούς τεχνικών από τα Παραδοσιακά είδη Karate (ιαπ. Karate-jutsu). Τα είδη αυτά αναπτύχθηκαν και δημιουργήθηκαν στη νήσο Okinawa (του αρχιπελάγους Ryukyu της νοτιοανατολικής Ασίας) από το συνδυασμό:
- της γηγενούς Πυγμαχικής Τέχνης Tode (ή Todi ή Tote) και
- των εισαχθέντων στη νήσο Αρχαίων Κινεζικών Πολεμικών Τεχνών (Wu Shu) Ch’uan Fa (κυρίως των νότιων πεδινών ειδών), που οι Ιάπωνες τις ονόμαζαν όλες Bu-jutsu Kenpo (ή Kempo).

Το Karate-do wado-ryu είναι ένα σύνθετο άθλημα που δημιουργήθηκε από Συνδυασμούς Τεχνικών που έχουν ληφθεί από μεταγενέστερες εξειδικευμένες υποδιαιρέσεις τεχνών του Αρχαίου Sumo (Ju-jutsu, Aiki-jutsu, Ken-jutsu, κ.α.) και από Παραδοσιακά είδη Karate (Shotokan, Shito-ryu, κ. α.). Προέρχεται από ιαπωνικές, οκιναβικές και κινεζικές ρίζες, που χάνονται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας.
.
Ως είδος (ryu) οργανώθηκε και τυποποιήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, από τον Ιάπωνα Ku “Hironori” Ohtsuka. Η εξάσκησή του γίνεται με άδεια (κara) χέρια (te) και σκοπός του είναι να οδηγηθεί (do) ο αθλητής στην ειρήνη και την αρμονία (wa), αφού περάσει (μέσω της συνήθειας στην άσκηση) μέσα από ένα ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι (do) που ονομάζεται αρετή (bushido).
Το αρχικό του όνομα ήταν “Shinshu Wado-ryu Karate-jutsu” (ιδρ. 1934).

Η συνήθεια σ’ αυτή την εξάσκηση μακροπρόθεσμα γίνεται τρόπος ζωής που οδηγεί στη σοφία και τη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία του ατόμου.

Στο karate-do wado-ryu:
· ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΤΥΠΗΜΑΤΑ μεταξύ των ασκουμένων (κάθε άσκηση που εκτελείται μεταξύ των αθλητών σταματά στην ΕΠΑΦΗ ή την ειδικά εξασκημένη ΠΤΩΣΗ του επιτιθέμενου στο δάπεδο.
· ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΒΙΑ ΜΕ ΒΙΑ, αλλά με ΑΠΟΦΥΓΗ.

Οι τρεις βασικές αρχές του karate-do wado-ryu είναι:
1. Η ορθή τοποθέτηση του σώματος με κατάλληλες εναλλαγές θέσεων, για αποφυγή ή εκτροπή του κτυπήματος και άμεση ανταπόδοση με ΕΠΑΦΗ.
2. Η ορθή χρησιμοποίηση τού σωματικού βάρους, για αύξηση της δύναμης του κτυπήματος ανταπόδοσης με ΕΠΑΦΗ ή για πολλαπλασιασμό της δύναμης του επιτιθέμενου εναντίον του με σκοπό την ΠΤΩΣΗ.
3. Η ορθή χρησιμοποίηση όλων των διδαχθέντων τεχνικών.

Αυτοί είναι οι αέναοι στόχοι της προπόνησης και κατ’ επέκταση ο σκοπός του αθλήματος, δηλαδή, απόλυτος έλεγχος σώματος και πνεύματος με αρμονία κινήσεων και αποφάσεων.


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο